19 lutego 2025 roku, wspomnienie dowolne, kolor szat zielony, imieniny obchodzą: Alexander, Alojzy, Mikołaj.
W dniu dzisiejszym Kościół przypomina nam o naszej codziennej drodze wiary oraz o potrzebie bliskości z Bogiem. Dostrzegając Jego obecność w naszym życiu, jesteśmy wezwani do jedności z innymi oraz do czynienia dobra.
Pierwsze czytanie
Z Księgi Rodzaju (Rdz 6, 5-8; 7, 1-5.10) słyszymy o wielkiej nieprawości ludzi, która wzbudziła smutek w sercu Boga. Widząc, jak człowiek zdeprawował swoją drogę na ziemi, Pan postanawia zetrzeć wszystko, co stworzył, od człowieka po bydło. Jednak wśród tej deprawacji Bóg dostrzega Noego, człowieka sprawiedliwego, który znalazł łaskę w Jego oczach. To wskazuje na Boże miłosierdzie, które zawsze łączy się z nadzieją. Noe staje się symbolem nowego początku, a jego posłuszeństwo Bożemu wezwaniu ukazuje nam, jak ważną rolę odgrywa zaufanie do Boga.
Psalm
Psalm 29 głosi chwałę Pana w potędze Jego dzieł. „Głos Pana pełen mocy; głos Pana pełen chwały.” Psalmista podkreśla, że Bóg panuje nad wszystkim i nadaje sens naszemu istnieniu. W tym psalmie wybrzmiewa zachęta, by nie tylko wsłuchiwać się w Boży głos, ale również oddawać Mu chwałę. Życie w zgodzie z wolą Bożą daje nam pokój i radość, a świadectwo wiary może przyciągać innych do Pana.
Aklamacja
Alleluja, alleluja! „Jezus powiedział do swoich uczniów: Kto mnie miłuje, będzie pełnił moją naukę.” (J 14, 23)
Ewangelia
Z Ewangelii według św. Mateusza (Mt 23, 1-12) słyszymy, jak Jezus poucza uczniów na temat fałszywych nauczycieli. Zwraca ich uwagę na hipokryzję faryzeuszy, którzy mówią, ale nie czynią. Jezus wzywa swoich słuchaczy do prawdziwego nawrócenia i podkreśla, że największy wśród nich to ten, kto służy innym. „Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony.” To przypomnienie, że prawdziwa wielkość nie polega na ludzkich tytulech czy pochwałach, ale na pokorze i gotowości do służby.
Rozważania nad Ewangelią – 19 lutego 2025
Drodzy bracia i siostry, dzisiejsze fragmenty Pisma Świętego prowadzą nas do głębokiej refleksji nad naszą postawą wobec wiary i innych ludzi. Widzimy, jak historia Noego przypomina nam, że w obliczu zła zawsze istnieje możliwość nowego początku. Z tej perspektywy pytam, czy ja, podobnie jak Noe, potrafię zaufać Bogu i wypełnić Jego wolę?
Ewangelia z dzisiejszej liturgii pokazuje nam, że prawdziwe przywództwo w Kościele i w życiu nie polega na dominacji, ale na służbie. Czy jestem gotów być sługą dla innych? Jak często zdarza mi się robić rzeczy z powodu plotek czy oczekiwań otoczenia, zamiast kierować się miłością do Boga i bliźnich? Zastanówmy się nad tymi pytaniami, aby nasze życie jaśniało wiarą i miłością w codzienności. Niech te słowa będą dla nas inspiracją do tego, by stawiać na pierwszym miejscu relacje z Bogiem i drugim człowiekiem. Amen.