Adwent, będący wyjątkowym czasem w kalendarzu liturgicznym, oznacza oczekiwanie na przybycie Jezusa Chrystusa. Jest to okres, w którym wierni intensywnie przygotowują się do świątecznych celebracji Bożego Narodzenia, uczestnicząc w różnych praktykach duchowych. Te praktyki obejmują udział w roratach – porannych mszach adwentowych, rekolekcjach oraz niedzielnych celebracjach eucharystycznych.
Kiedy zaczyna się adwent?
Jednym z najważniejszych okresów w kalendarzu chrześcijańskim jest adwent, czas przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia. W 2023 roku adwent rozpocznie się w niedzielę, 3 grudnia, tuż po święcie Chrystusa Króla. Ten wyjątkowy czas zakończy się w Wigilię, 24 grudnia, będąc okresem głębokiej refleksji i oczekiwania.
Symbolika pierwszej niedzieli adwentu
W pierwszą niedzielę adwentu, wierni są zapraszani do refleksji nad swoim życiem i duchowym przygotowaniem na przyjście Chrystusa. To nie tylko oczekiwanie na pamiątkę narodzin Jezusa, ale również na Jego powtórne przyjście. Tym samym, adwent otwiera okres refleksji i wewnętrznej odnowy.
Ile trwa adwent?
Adwent, jako okres liturgiczny w tradycji chrześcijańskiej, trwa zazwyczaj przez cztery tygodnie. Początek adwentu przypada na niedzielę najbliższą świętu św. Andrzeja Apostoła (30 listopada), co oznacza, że może rozpocząć się między 27 listopada a 3 grudnia. Koniec adwentu wyznaczony jest na Wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia. W praktyce, okres ten obejmuje cztery pełne niedziele adwentu i często kilka dni poprzedzających pierwszą niedzielę oraz kilka dni przed Bożym Narodzeniem, w zależności od roku.
Znaczenie niedziel adwentowych
Każda z czterech niedziel adwentu ma swoje specjalne znaczenie w przygotowaniu do Świąt Bożego Narodzenia. Pierwsza niedziela jest poświęcona czuwaniu i modlitwie w oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa. Druga i trzecia niedziela skupiają się na nawróceniu i przygotowaniu duchowym, zazwyczaj z udziałem postaci takich jak Jan Chrzciciel. Czwarta niedziela koncentruje się bezpośrednio na nadchodzącym narodzeniu Jezusa.
Jakie modlitwy odmawiamy w adwencie?
W okresie adwentu, który jest czasem oczekiwania i przygotowania na święta Bożego Narodzenia, odmawia się szereg specjalnych modlitw, które pomagają wiernym skupić się na duchowym przygotowaniu do obchodów narodzin Jezusa Chrystusa. Oto niektóre z modlitw charakterystycznych dla tego okresu:
- Roraty: Są to modlitwy odmawiane podczas porannych mszy zwanych Roratami, które odbywają się w adwencie. Mają one charakter błagalny, prosząc o przyjście Mesjasza i oświecenie serc wiernych.
- Litania do Najświętszej Maryi Panny w Adwencie: Jest to specjalna forma litanii, która skupia się na roli Maryi w oczekiwaniu na narodzenie Jezusa. Modlitwa ta wzywa Maryję jako Matkę oczekiwania i nadziei.
- Modlitwy „O Antyfony”: Te tradycyjne modlitwy są odmawiane w dniach poprzedzających Boże Narodzenie, zaczynając od 17 grudnia. Każda z nich zaczyna się od wyrażenia „O”, a następnie zawiera różne tytuły Chrystusa, takie jak „O Mądrości”, „O Adonai”, czy „O Kluczu Dawida”.
- Modlitwa przy Zapalaniu Świec na Wieńcu Adwentowym: Wiele rodzin i wspólnot odmawia specjalne modlitwy podczas zapalania świec na wieńcu adwentowym każdej niedzieli adwentu. Te modlitwy często koncentrują się na różnych aspektach oczekiwania na Chrystusa.
- Modlitwy Wieczorne i Poranne w Adwencie: Wierni są zachęcani do osobistej modlitwy rano i wieczorem, aby skupić się na duchowym przygotowaniu do świąt. Mogą to być tradycyjne modlitwy, takie jak „Anioł Pański” lub inne modlitwy oczekiwania i nadziei.
- Modlitwa o Przygotowanie do Narodzenia Chrystusa: Jest to modlitwa prosząca o łaskę godnego przygotowania się do świąt i otwarcia serca na przyjście Jezusa.
- Nowenna przed Bożym Narodzeniem: Wiele osób praktykuje odmawianie nowenny – serii modlitw przez dziewięć dni – przed Bożym Narodzeniem, prosząc o błogosławieństwa i przygotowując się duchowo na święta.
Te modlitwy i praktyki są częścią bogatej tradycji adwentu, pomagającej wiernym na całym świecie przygotować się na obchody Bożego Narodzenia.
Adwentowa modlitwa Aliny Paul
Ta modlitwa, autorstwa Aliny Paul, jest wyrazem osobistego uwielbienia i oddania się Jezusowi. Przepełniona jest głęboką tęsknotą za Chrystusem i pragnieniem przygotowania dla Niego miejsca w sercu. Przywołuje ona obrazy adwentowych lampionów, które płoną jako znak oczekiwania i miłości do Pana. Jest to piękna modlitwa oddająca nastrój adwentowego czekania i duchowego przygotowania.
W adwentowym czekaniu gdy przycichł świat cały: uwielbiam Cię, Jezu, Panie godzien chwały. Uwielbiam Cię: w myśli, w modlitwie i w śpiewie. Oddaję Ci, Jezu, dziś samego siebie. Chcę Ci przygotować w sercu swoim drogę, bo tęsknię za Tobą, mym Panem i Bogiem. Zobacz – adwentowe płoną dla Ciebie lampiony. Przyjdź więc Panie Jezu i bądź uwielbiony!
Pieśń adwentowa Franciszka Karpińskiego
Pieśń adwentowa autorstwa Franciszka Karpińskiego to jeden z klasycznych utworów polskiej literatury religijnej, często śpiewany i ceniony w okresie adwentu. Karpiński, znany ze swojej twórczości poetyckiej i pieśni, uchwycił w tej pieśni ducha oczekiwania i przygotowania na narodziny Jezusa Chrystusa.
Grzechem Adama ludzie uwikłani,
Wygnance z raju, wołali z otchłani:
„Spuśćcie, niebiosa, deszcz na ziemskie niwy,
I niech z obłoków zstąpi sprawiedliwy”.
Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy,
Bolał i nikt go nie wspomógł w niemocy,
Póki nie przyszła wiekami żądana
Z judzkiej krainy Panna zawołana.Ona pokorą i oczy skromnymi
Boga samego ściągnęła ku ziemi;
Że którego świat nie objął wielkości,
Tego panieńskie zamknęły wnętrzności.Kiedy z obłoków Pań do nas zstępował,
Świat jak rozległy człeka poszanował;
Człeka, przed którym na po tym zginano
Niebieskie, ziemskie, piekielne kolano.
Nie naszą jaką zasługą ściągniony,
Miłość Go sama wiodła w ziemskie strony;
Wziął ciało ludzkie, z nim ból, niedostatki;
Zbratał się z nami, był Synem u Matki.Dajmyż Mu za to dzięki, zborze wierny,
Że kochając nas, był miłosierny.
I wznosząc ręce ku niebu jasnemu,
Śpiewajmy chwałę Bogu najwyższemu.
Tradycje i zwyczaje adwentowe
Tradycyjnie, adwent to czas wyciszenia i refleksji. Do głównych symboli adwentowych należy wieniec adwentowy z czterema świecami, które są zapalane w każdą niedzielę adwentu, symbolizując upływający czas oczekiwania. W kościele katolickim, fioletowy kolor szat duchownych również odgrywa ważną rolę, symbolizując pokutę i oczekiwanie. Ponadto, wstrzemięźliwość od spożywania mięsa w piątki oraz uczestnictwo w roratach, czyli mszach św. odprawianych o poranku, są ważnymi aspektami tego okresu.
Okres adwentu sprzyja duchowemu przygotowaniu na grudniowe święta. Jest to czas, kiedy wierni są zachęcani do introspekcji, przystępowania do sakramentu pokuty i pojednania oraz do podjęcia osobistych praktyk duchowych. Dla wielu, może to oznaczać podjęcie mniejszych lub większych wyrzeczeń, aby w pełni doświadczyć i przeżyć ten okres przygotowania. Chociaż adwent nie jest czasem postu, wiele osób decyduje się na własne formy umartwienia i abstynencji.
Kalendarze adwentowe – Tradycja odliczania dni
Kalendarze adwentowe są jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli adwentu. Ich tradycja, zakorzeniona w kulturze chrześcijańskiej, polega na odliczaniu dni do Świąt Bożego Narodzenia. Każdy dzień adwentu reprezentowany jest przez oddzielne okienko, które jest otwierane codziennie, ujawniając obrazek, krótkie przesłanie, a czasem małe upominki lub słodycze. Kalendarze adwentowe nie tylko budują atmosferę oczekiwania, ale również przypominają o znaczeniu każdego dnia w drodze do Narodzenia Pańskiego.
Wieniec adwentowy – symbol oczekiwania
Innym istotnym symbolem adwentu jest wieniec adwentowy. Składający się z czterech świec, ułożonych na zielonym wieńcu, symbolizuje upływające tygodnie adwentu. Zapalanie kolejnych świec w każdą niedzielę adwentu jest rytuałem, który wizualizuje postępujące przybliżanie się do świąt. Wieniec, często ozdobiony zielonymi gałązkami, symbolizuje nieustającą życiodajność i nadzieję.
Fioletowy kolor szat duchownych
Fioletowy kolor szat duchownych noszonych podczas mszy adwentowych jest kolejnym ważnym symbolem. Ten kolor reprezentuje pokutę, oczekiwanie oraz przygotowanie duchowe. Jest to wizualne przypomnienie o wewnętrznym skupieniu i duchowej odnowie, które są kluczowymi aspektami adwentu.
Lampiony i światła adwentowe
Lampiony i różnego rodzaju światła adwentowe również odgrywają ważną rolę. Symbolizują one światło, które przynosi Chrystus do świata, i są przypomnieniem o znaczeniu Jego narodzin. Zawieszanie lampionów na oknach lub drzwiach jest sposobem na manifestowanie radości i oczekiwania na przyjście Mesjasza.
Kolędy i muzyka adwentowa
Muzyka adwentowa i kolędy polskie to kolejny ważny element tego okresu. Te specjalne pieśni, często o tematyce oczekiwania i nadziei, są śpiewane w kościołach i domach, wprowadzając w atmosferę przygotowania do Świąt.