1 lutego 2025 roku jest dniem powszednim w Kościele. Kolor szat liturgicznych to zieleń. W tym dniu obchodzimy imieniny Wandy i Sławomira.
Dzisiejsze czytania składają się z fragmentów Pisma Świętego, które prowadzą nas ku medytacji nad naszym życiem oraz relacją z Bogiem. Tematyka dni powszednich jest często głęboko zachęcająca i nosi w sobie wezwanie do refleksji nad codziennymi wyborami oraz naszym powołaniem do świętości.
Pierwsze czytanie
Dzisiejsze pierwsze czytanie pochodzi z Listu św. Pawła do Hebrajczyków (Heb 10, 32-39). Apostoł przypomina pierwszym chrześcijanom o ich cierpieniach i trwaniu w wierze mimo trudności. Zwraca uwagę, jak wielką radość mogą czerpać z tego, że ich przeszłość była świadectwem odwagi. Podkreśla znaczenie nieustannego trwania w wierze: nie wolno nam rezygnować, nawet w obliczu przeciwności. Zachęta do zachowywania nadziei oraz oczekiwania na spełnienie Bożych obietnic jest kluczowa w mocy ich świadectwa.
Psalm
Psalm responsoryjny (Ps 37, 3-4. 5-6. 23-24) ukazuje, jak ważne jest zaufanie w Panu. W pierwszej części psalmu odnajdujemy wezwanie do czynienia dobra i modlitwy. „Zaufaj Panu i czyń dobro, osiedl się w ziemi i żyj w prawdzie”. To piękne przypomnienie, że nasze życie powinno być ukierunkowane na miłość i sprawiedliwość, które są palącymi pragnieniami Boga. Obietnica Pana, że nasze kroki będą kierowane przez Niego i że nie upadniemy, gdyż On podtrzyma nas swoją prawicą, dodaje otuchy każdemu z nas.
Aklamacja
Aklamacja przed Ewangelią w tym dniu brzmi: „Alleluja, Alleluja! Błogosławiony ten, kto wie, jak umacniać innych w wierze”. To krótka, ale wymowna skłonność do uwielbienia Boga za dar Wspólnoty i przyjaźni w dziękczynieniu za to, co nas jednoczy.
Ewangelia
Ewangelia według św. Marka (Mk 4, 26-34) ukazuje nam przypowieści o Królestwie Bożym. Jezus porównuje je do ziarna, które chociaż drobne, wykazuje ogromny potencjał wzrostu. W tej przypowieści Jezus chce nam uświadomić, że Królestwo Boże rozwija się stopniowo, w sposób niewidoczny, ale skuteczny. To zachęta, abyśmy dostrzegali działanie Bożego Miłosierdzia w naszym życiu, często w codziennych, drobnych wydarzeniach. Przypowieść o muszczce ziarna oraz o ziarnie siewcy przypomina nam, że Boże działanie nie zawsze jest oczywiste, ale możemy być pewni, że owocuje ono w naszych sercach i życiu.
Rozważania nad Ewangelią – 1 lutego 2025
Drodzy bracia i siostry, dzisiejsze ewangeliczne przypowieści wzywają nas do refleksji nad naszą wiarą i zaufaniem w Pana. Ziarno siewcy – choć małe, przychodzi do ukończenia, zgodnie z Bożym planem. My również powinniśmy zaufać Bogu w naszym codziennym życiu. Warto pamiętać, że każda nasza dobra decyzja, każde małe ziarno dobrej woli, którego nie zauważamy, ma moc przynieść wielkie owoce w Królestwie Bożym. Nie lękajmy się więc siewu, nie zniechęcajmy się nawet w obliczu trudności, gdyż każda nasza modlitwa i wysiłek są w oczach Boga bezcenne. Amen.