Przejdź do treści
Modlitwy » Biblia » Na pustyni

Na pustyni

    Na pustyni

    Trudne warunki pustynne

    Suchy klimat

    Pustynia Synajska, usytuowana pomiędzy Morzem Śródziemnym a Morzem Czerwonym, składa się z rozległych, kamienistych pustkowi oraz gór z najwyższym szczytem Synajem. Rośnie tam trochę traw, wysuszonych krzewów i niewielkich drzew, jak np. akacja, zaś suchy klimat sprawia, że w dzień jest bardzo gorąco, ale noce są zimne!

    Woda to rzadki skarb

    Na pustyni brakuje źródeł wody, z wyjątkiem niewielu miejsc nazywanych oazami, i dlatego nie można tam uprawiać roślin. To zaś oznacza, że osobom przebywającym na tych terenach zagraża śmierć z głodu oraz pragnienia. Nad pustynią Synaj przelatują z Arabii do Europy wędrowne ptaki, przepiórki. Kiedy są zmęczone lotem, siadają na piasku i wtedy łatwo można je złapać.

    Manna

    Również mannę znajdziemy na pustyni. To rodzaj słodkiego płynu wydzielanego przez owady żyjące na krzewach tamaryszków. Płyn twardnieje w białawe kulki i można go zbierać. Ma smak miodu.

    Tajemnicza skrzynia: Arka Przymierza

    Co to jest?

    Arka Przymierza to duża skrzynia z drewna akacjowego, pokryta złotem, rodzaj przenośnego sanktuarium. Wędrujący przez pustynię Izraelici przenoszą Arkę na ramionach przy pomocy dwóch przymocowanych do niej drążków.

    Co zawierała Arka Przymierza?

    Dziesięć Przykazań Bożych, wyrytych na kamiennych tablicach, to Tablice Prawa albo Dekalogu. Mojżesz wkłada je do drewnianej skrzyni – Arki Przymierza. W Arce jest także pojemnik z manną na pamiątkę chleba z nieba, który Bóg zesłał Izraelitom na pustyni.

    Namiot Spotkania

    Arkę przechowywano w namiocie zrobionym z cennych materiałów. Znano go jako Namiot Spotkania, ponieważ Izraelici przychodzili tam, żeby się modlić.

    Dla Izraelitów Arka Przymierza to znak, że Bóg jest stale obecny i widzi ich mozolną wędrówkę przez pustynię. Z tego powodu otaczają ją szczególnym kultem.

    Prawo według Bożego przymierza

    Słuchać Prawa

    Bóg proponuje Izraelitom przymierze, a Izraelici godzą się na nie i zostają ludem Bożym. Wierzą, że Bóg jest jeden i postanawiają przestrzegać Prawa, które Bóg im dał.

    Nakazy

    Dziesięć Przykazań to wielkie nakazy regulujące życie we wspólnocie. Bóg przekazał Mojżeszowi również wskazówki co do oddawania czci Bogu, na przykład składania ofiar i obchodzenia świąt, a nawet reguły dotyczące jedzenia, gdyż Izraelici nie mogą jeść pewnych produktów. Przestrzegając Prawa, pamiętają, że Bóg widzi wszystko i oni są ludem wybranym. W biblijnej Księdze Kapłańskiej czytamy: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19,1).

    Czterdzieści lat na pustyni

    Księga Wyjścia podaje, że lud Izraela spędził na pustyni czterdzieści lat. W Biblii często powtarza się liczba czterdzieści. Okres czterdziestu lat jest na tyle długi, żeby w człowieku zaszły wielkie zmiany i tak się stało w tym przypadku. Po czterdziestu latach na pustyni dorośli członkowie plemienia zestarzeli się, ich dzieci urosły i miały swoje dzieci, i poumierali wszyscy, którzy byli niewolnikami w Egipcie.

    Izraelici stali się prawdziwym narodem: mają Dekalog, swoje Prawo i wierzą w Boga Przymierza. Bóg da im Ziemię Obiecaną i to będzie początek nowego życia.