29 grudnia, Piątek
Piąty Dzień oktawy Narodzenia Pańskiego
Oktawa Narodzenia Pańskiego
Kolor szat: biały, Rok B, II
Imieniny: Tomasza, Dawida, Dominika
Pierwsze czytanie (1 J 2, 3-11)
Kto miłuje brata, trwa w światłości
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła
Najmilsi:
Po tym poznajemy, że znamy Jezusa, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: «znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak on postępował.
Umiłowani, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu istniejącym od dawna, które mieliście od samego początku; tym dawnym przykazaniem jest nauka, którą posłyszeliście. A jednak piszę wam o nowym przykazaniu, które prawdziwe jest w Nim i w nas, ponieważ ciemności ustępują, a jaśnieje już prawdziwa światłość.
Kto twierdzi, że żyje w światłości, a nienawidzi brata swego, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, ten trwa w światłości i nie może się potknąć. Kto zaś swojego brata nienawidzi, żyje w ciemności i działa w ciemności, i nie wie, dokąd idzie, ponieważ ciemności dotknęły ślepotą jego oczy.
Psalm (Ps 96 (95), 1-2. 3 i 5b i 6 (R.: por. 11a))
Niebo i ziemia niechaj się radują
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, *
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Niebo i ziemia niechaj się radują
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, *
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.
Pan stworzył niebiosa, †
przed Nim kroczą majestat i piękno, *
a potęga i blask w Jego przybytku.
Niebo i ziemia niechaj się radują
Aklamacja (Łk 2, 32)
Alleluja, alleluja, alleluja
Światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 2, 22-35)
Chrystus jest światłem na oświecenie pogan
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Rozważanie nad Ewangelią
W mojej modlitewnej kontemplacji skupię się na Maryi i Józefie, którzy przynoszą Dzieciątko Jezusa do świątyni. Wyobrażę sobie Maryję, która zdaje sobie sprawę z tego, że ofiarowuje Bogu swoje pierwsze i jedyne dziecko. Zastanowię się nad tym, co mogła przeżywać jako matka. Postaram się wejść w dialog z Maryją o jej doświadczeniach w świątyni.
Będę rozważał Maryję, „Matkę pięknej miłości”, która potrafi ofiarować Bogu to, co dla niej najdroższe. Zastanowię się nad moją zdolnością do kochania innych bez chęci ich posiadania, bez nieuporządkowanych przywiązań.
Zwrócę uwagę na postać Symeona, którego wierność i cierpliwość w oczekiwaniu na spełnienie obietnicy Bożej są wzorem do naśladowania. Zastanowię się nad moją ufnością wobec Boga, nad moją wiarą w to, że On spełni swoje obietnice.
Wyobrażę sobie siebie w roli Symeona, kiedy to przyjmuje on od Maryi małego Jezusa. Przeżyję to wydarzenie, zastanawiając się nad uczuciami, które we mnie wzbudza. Jakie emocje towarzyszą mi, gdy „trzymam” Jezusa w ramionach?
Rozważę moją osobistą więź z Jezusem. Zastanowię się, czy tęsknię za Nim, czy szukam bliskości z Nim w modlitwie. Zastanowię się, co przeszkadza mi w budowaniu głębszej relacji z Jezusem.
Na zakończenie mojej modlitwy powierzę siebie, moją rodzinę i wspólnotę opiece Świętej Rodziny. Będę prosił, abyśmy wzrastali w mocy i mądrości, abyśmy zawsze byli pod opieką łaski Bożej.