14 grudzień, Czwartek
Drugi Tydzień Adwentu
Kolor szat: biały, Rok B, II
Imieniny: Alfreda, Jana, Izydora
1. czytanie (Iz 41, 13-20)
Bóg jest odkupicielem
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Ja, Pan, twój Bóg, ująłem twą prawicę, mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą».
Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – mówi Pan – odkupicielem twoim – Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i pokruszysz góry, zamienisz pagórki w drobną sieczkę; ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela.
Nędzni i biedni szukają wody, a jej nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód pośrodku nizin. zamienię pustynię w pojezierze, a wyschniętą ziemię w wodotryski. Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie. ażeby zobaczyli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pańska to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.
Psalm (Ps 145 (144), 1bc i 9. 10-11. 12-13 (R.: por. 8))
Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.
Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Aklamacja (Por. Iz 45, 8)
Alleluja, alleluja, alleluja
Niebiosa, spuśćcie Sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z obłoków,
niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 11, 11-15)
Nie ma większego człowieka od Jana Chrzciciela
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do tłumów:
«Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu, a zdobywają je ludzie gwałtowni. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha!»
Rozważanie nad Ewangelią
Jezus pojawia się ze św. Janem Chrzcicielem (w. 11) i przykuwa moją uwagę do niego. Chcę czerpać z niego nauki radykalnego przeżywania Adwentu. Jan staje się moim przewodnikiem, który prowadzi mnie do Jezusa, ucząc, jak czuwać, tęsknić za Nim i Go rozpoznawać.
W czasie Adwentu zapraszam Jana Chrzciciela do mojego życia. Wybieram go jako mojego patrona i zdumiewam się jego skromnością oraz pokorą. Zastanawiam się, jakie cechy Jana mi brakuje, i dzielę się tym z nim, prosząc o modlitwę wstawienniczą do Jezusa.
„Najmniejszy… większy jest niż on” (w. 11). Zauważam i podziwiam skromność oraz pokorę Jana, a szukając innych fragmentów Ewangelii dotyczących jego postaci, dostrzegam, że w centrum jego życia zawsze jest Jezus. Postanawiam zastanowić się nad codziennym świadectwem mojego życia w rodzinie, wspólnocie i posługach. Gdzie w tym wszystkim jest Jezus? Czy moje życie świadczy o Nim czy raczej ukrywam się przed Jego obecnością?
Jezus opowiada o Janie (w. 12-15) i zwraca uwagę na gwałtowność i „ogień” Eliasza w jego życiu. Próbuję dostrzec podobne zdolności i cechy charakteru w sobie. Zastanawiam się, czy potrafię się poświęcić dla królestwa Bożego, jak Jan.
Przemyślam moje zaangażowanie w życie Kościoła i posługi. Jak określam swoją postawę? Czy widoczna jest żarliwość, zdecydowanie, poświęcenie, czy raczej przeciętność, obojętność, pasywność?
Razem z Janem Chrzcicielem zbliżam się do Jezusa. Modlę się, aby nauczył mnie radykalnie wybierać Go, odważnie się za Niego opowiadać. Kładę przed Nim moją miłość i oczekiwanie, wołając: „Jezu, Ty jesteś moim jedynym Zbawicielem. Kocham Cię. Czekam na Ciebie!”.