Piątek, 1 grudnia 2023
34 tygodnia zwykłego
♦ kolor liturgiczny: zielony | Rok A, I
PIERWSZE CZYTANIE
Wieczne panowanie Syna Człowieczego
Dn 7, 2-14
Wieczne panowanie Syna Człowieczego
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Ja, Daniel, ujrzałem w swoich wizjach nocnych: Oto cztery wichry z nieba wzburzyły wielkie morze. Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej. Pierwsza podobna była do lwa i miała skrzydła orle. Patrzyłem, a oto wyrwano jej skrzydła, ją zaś samą uniesiono w górę i postawiono jak człowieka na dwu nogach, dając jej ludzkie serce.
I oto druga bestia, zupełnie inna, podobna do niedźwiedzia, z jednej strony podparta, a trzy żebra miała w paszczy między zębami. Mówiono do niej: Podnieś się! Pożeraj wiele mięsa! Potem patrzyłem, a oto inna bestia podobna do pantery, mająca na grzbiecie cztery ptasie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę.
Dalej ujrzałem w moich nocnych wizjach: Oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza i miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy.
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu hałasu wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzyłem, aż oto zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia do czasu oznaczonego.
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY
Dn 3, 75a i 76a i 77a i 78a. 79a i 80a i 81 (R.: por. 57b)
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Refren.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Refren.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Łk 21, 28bc
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA
Łk 21, 29-33
Przypowieść o drzewie figowym
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść:
«Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».
Oto słowo Pańskie.
Rozważania nad Ewangelią
Na przełomie roku kościelnego, podczas Adwentu, rozważamy eschatologiczne i apokaliptyczne przesłania Jezusa. Te refleksje oscylują między proroctwami dotyczącymi końca czasów, które niedawno rozważaliśmy, a smutną historią Narodu Wybranego i jego stolicy – Jerozolimy, o której słyszymy obecnie.
W tych momentach przypominamy sobie o dwóch fundamentalnych prawdach wiary chrześcijańskiej: pierwsza to przekonanie, że mimo iż świat ten przeminie, słowa Jezusa pozostaną wiecznie aktualne. Druga prawda podkreśla konieczność czujnego obserwowania znaków czasu, aby być gotowym na spotkanie z Panem.
Podkreślenie tych prawd znajduje swoje odzwierciedlenie w słowach Jezusa: „Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie”. Kończenie świata, jakiego znamy, dzieje się dla każdego z nas w chwili śmierci. Zatem ten ostateczny koniec nie jest tak odległy, jak mogłoby się wydawać, i należy do nas, by na niego przygotować.