16 lutego 2025 roku, sobota w tygodniu VI zwykłym. Kolor szat: Zielony. Imieniny obchodzą: Danuta, Juliusz, Zbigniew.
Dzisiaj, w sobotę szóstego tygodnia zwykłego, mamy okazję do refleksji nad Słowem Bożym, które ukazuje nam sposób, w jaki Bóg działa w życiu ludzi. Czytania ukierunkowują nas na zrozumienie relacji z Bogiem, a także tego, jak my, jako Jego dzieci, jesteśmy wezwani do życia w miłości i prawdzie.
Pierwsze czytanie: Rdz 9, 1-13
W pierwszym czytaniu z Księgi Rodzaju słyszymy o przymierzu, które Bóg zawiera z Noem po potopie. To doniosły moment w historii zbawienia, który ukazuje miłosierdzie Boga wobec człowieka. Po zniszczeniu, jakim był potop, Bóg obiecuje, że nie zniszczy już więcej ziemi. Obraz tęczy w chmurach staje się symbolem tego przymierza – znakiem, który przypomina o Bożej obietnicy i miłości. Bóg pragnie być blisko swojego ludu, prowadzić go ku lepszemu życiu, w którym nie będzie już miejsca na grzech i zło. Zachęta do zachowania życia, płodzenia potomstwa oraz odpowiedzialnego zarządzania ziemią ukazuje, jak bardzo Bóg wierzy w ludzi i ich potencjał do tworzenia wspólnej przyszłości.
Psalm: Ps 102
W słowach psalmu 102 wyrażony jest ludzki smutek oraz nadzieja na Boże miłosierdzie. Psalmista modli się z głębokim przeświadczeniem, że nawet w trudnych chwilach Bóg nie pozostawia swojego ludu bez pomocy. Towarzyszy mu cierpienie, ale w tym cierpieniu znajduje radość w obietnicy Bożej łaski. „Ty, Panie, na wieki pozostaniesz” – te słowa są świadectwem wiary w trwałość Bożej obecności w naszym życiu. Psalmy są zawsze wyrazem najgłębszych emocji człowieka, a ich modlitewna forma dodaje odwagi i przypomina, że każda sytuacja, nawet najtrudniejsza, ma sens w obliczu Bożych obietnic.
Aklamacja
Aklamacja przed Ewangelią przypomina nam, że Jezus jest pełnią Objawienia Bożego i źródłem wszelkiej prawdy. „Alleluja, alleluja! Szukajcie najpierw Królestwa Bożego, a wszystko inne będzie wam dodane.” To wezwanie do poszukiwania Bożych wartości w codziennym życiu staje się dla nas przypomnieniem, że prawdziwe szczęście i spełnienie znajdujemy tylko w bliskiej relacji z Bogiem.
Ewangelia: Mk 8, 1-10
W Ewangelii wg Św. Marka widzimy, jak Jezus, wypełniając potrzeby ludzi, dokonuje kolejnego cudu rozmnożenia chleba. Spotykając wielki tłum, Jezus nie pozostaje obojętny na głód i pragnienia zgromadzonych. Rozmnożenie chleba ukazuje nie tylko moc Jezusa, ale także Jego miłość i współczucie. Kiedy Jezus rozmnaża chleb, nie tylko zaspokaja fizyczne potrzeby zgromadzonych, ale także ukazuje, że On sam jest Chlebem Życia, który karmi nasze dusze. Uczniowie, będąc świadkami tego cudu, zostają zachęceni do zaufania Bogu w trudnych momentach. Przykład Jezusa jest dla nas wzorem i zachętą do działania w miłości i dzielenia się tym, co mamy z innymi.
Rozważania nad Ewangelią – 16 lutego 2025
Drodzy bracia i siostry, dzisiejsza Ewangelia, mówiąca o rozmnożeniu chleba, jest dla nas nie tylko przypomnieniem o cudach, jakie Jezus czynił, ale także o Jego głębokim współczuciu. Jezus widzi ludzi w potrzebie i nie stroni od tego, by stanąć przy nich, pokazać im miłość i zaopatrzenie. Jako Jego uczniowie jesteśmy wezwani do tego samego. W naszym życiu również spotykamy ludzi, którzy potrzebują wsparcia, miłości i zrozumienia. Często skupiamy się na swoich kłopotach, ale dzisiejsza liturgia uczy nas, aby otworzyć nasze serca na drugiego człowieka.
Zachęcam Was, byśmy w codzienności szukali okazji, by nie tylko przyjąć miłość Bożą, ale także się nią dzielić. W miłości bliźniego odnajdujemy prawdziwe powołanie, a dzielenie się chlebem może być nie tylko darem materialnym, ale także duchowym. W ten sposób stajemy się świadkami Cudów Bożych w otaczającym nas świecie. Amen.