6 marca 2025, czwartek, kolor szat – fioletowy, imieniny: Ryszarda, Edmunda, Dory, Krystyny.
Dziś w liturgii Kościoła zwracamy uwagę na nasze relacje z innymi oraz na wartości, które kierują naszym życiem. Przez słuchanie Bożego Słowa jesteśmy wezwani do refleksji nad naszym postępowaniem i roli, jaką odgrywamy w społeczności oraz w naszym codziennym życiu.
Pierwsze czytanie: Księga Jonasza 3, 1-10
W dzisiejszym pierwszym czytaniu z Księgi Jonasza, widzimy proroka, który po nieposłuszeństwie dociera do Niniwy, miasta znanego z grzechu. Bóg daje mu drugą szansę, by wezwał ludzi do pokuty. Jonasza posłanie do tej zmarłej społeczności ukazuje, jak wiele znaczy dla Boga nawrócenie. Ludzie Niniwy, usłyszawszy wezwanie Jonasza, skruszeni i zdeterminowani, postanawiają się nawrócić, co prowadzi Boga do zmiłowania i odpuszczenia ich win. To czytanie przypomina nam, że każdy z nas, niezależnie od swoich grzechów, ma szansę na pokutę i zbawienie.
Psalm: Psalm 51, 3-4. 12-13. 18-19
W dzisiejszym psalmie, który jest modlitwą pokutną, wyrażamy żal za nasze przewinienia i prośbę o miłosierdzie. Tekst podkreśla bezgraniczne miłosierdzie Boga, który zawsze jest gotowy przyjąć skruszone serce. Prosząc o stworzenie czystego serca, wyrażamy pragnienie głębokiego zjednoczenia z Bogiem oraz odnowy naszego życia duchowego. To zaproszenie do pokuty jest aktualne w naszym życiu, dając nam możliwość refleksji nad naszymi czynami i relacjami z innymi.
Aklamacja
Aklamacja usłyszana przed Ewangelia przypomina nam, że Słowo Boże jest żywe i skuteczne. Działa w naszych sercach, przekształcając nasze myśli i czyny. Jest to dla nas szansa, by przygotować nasze umysły na słowa Jezusa, które mają moc przemiany.
Ewangelia: Ewangelia według św. Łukasza 11, 29-32
W dzisiejszej Ewangelii Jezus porusza temat znaku Jonasza jako zapowiedzi swoich własnych przypowieści. Wzywa do nawrócenia i wierności w posłuszeństwie Bożemu słowu. Ludzie domagają się znaków, a Jezus wskazuje im na proroka Jonasza jako zapowiedź własnego zmartwychwstania. Dariuszowe umocnienie się w wierze zmusza do refleksji nad naszym życiem duchowym. Uczy nas, że prawdziwe znaki to nie te zewnętrzne, ale wewnętrzne przemiany serca, które prowadzą do ewangelizacji i świadectwa wiary.
Rozważając Ewangelium z 6 marca 2025 roku, możemy dostrzec, że wzywanie do nawrócenia nie jest jedynie zaproszeniem do refleksji nad własnymi grzechami, ale także do podjęcia konkretnych kroków w kierunku zmian w naszym życiu. Jezus, porównując swoje przesłanie do znaku Jonasza, pokazuje, że my jako wspólnota i jednostki jesteśmy wezwani do wskazywania drogi do nawrócenia nie tylko w naszych sercach, ale również w sercach innych. Nasze świadectwo wiary oraz możliwość zmian doprowadzić może do głębszego zrozumienia miłości Boga i Jego miłosierdzia. Warto pamiętać, że każdego dnia mamy szansę na nowe początki, dlatego zachęcam do korzystania z łaski sakramentów i oddawania się w ręce Boga w modlitwie.