5 grudnia 2024 roku, czwartek, okres Adwentu, kolor szat fioletowy. Imieniny obchodzą: Krystyna, Nekla, Konstanty.
Adwent to czas oczekiwania i przygotowania na przyjście Chrystusa. W dzisiejszych czytaniach zaproszeni jesteśmy do refleksji nad Bożym słowem, które prowadzi nas ku prawdziwemu znaczeniu tego szczególnego okresu. W naszej wspólnocie liturgicznej stajemy z wdzięcznością przed Bogiem, aby słuchać Jego nauki i odnoszących się do niej psalmów, które ubogacają naszą modlitwę.
Pierwsze czytanie
W pierwszym czytaniu z Księgi Izajasza (Iz 25, 6-10a) prorok zapowiada czas, w którym Pan Bóg przygotuje dla wszystkich narodów ucztę obfitości. Ten obraz radości i dostatku odzwierciedla pragnienie Boga, aby wszyscy ludzie doświadczyli Jego łaski i zbawienia. Izajasz mówi o zwycięstwie nad śmiercią i łzami, co jest zapowiedzią ostatecznego zaspokojenia pragnienia człowieka na wieczne życie. Obraz uczty nie tylko budzi pragnienie, ale również woła do odpowiedzi na zaproszenie Boga do relacji z Nim. W kontekście Adwentu przypomina nam, że powinniśmy być gotowi na przyjęcie tego daru z otwartym sercem.
Psalm
Ps 23, 1-3. 5-6 jest psalmem, który nie tylko podkreśla bliskość Boga ze swoim ludem, ale także ukazuje Jego opiekę i prowadzenie. „Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego” – te słowa niosą ze sobą pocieszenie i nadzieję. W czasie Adwentu, gdy przygotowujemy się do świąt, psalm ten przypomina nam, że nie jesteśmy sami, a Bóg prowadzi nas przez życie, nawet w trudnych momentach. To dzieło Boga staje się naszym przewodnikiem w drodze do pełni radości, która przychodzi z Jego obecnością.
Aklamacja
Aklamacja przed Ewangelią stanowi wyraz naszej radości i oczekiwania na słowo Boże. „Alleluja, alleluja! Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki Jego.” To wołanie wzywa nas do duchowego zdzierania wszelkich przeszkód, które mogą zawężać naszą relację z Panem. Adwent to czas, w którym jesteśmy wezwani do nawrócenia i oczyszczenia serc, aby lepiej przyjąć narodziny Zbawiciela.
Ewangelia
W dzisiejszej Ewangelii (Łk 5, 17-26) spotykamy historię o uzdrowieniu paralityka, który został sprowadzony do Jezusa przez swoich przyjaciół. Widząc ich wiarę, Jezus rzekł do paralityka: „Człowieku, odpuszczają się tobie grzechy!” To zdarzenie ukazuje, że Jezus nie tylko dysponuje mocą do uzdrawiania ciała, ale także do wybaczania grzechów. Przemiana, której doznaje paralityk, jest dowodem na to, że spotkanie z Chrystusem przynosi pełnię uzdrowienia, zarówno duchowego, jak i fizycznego. Ewangelia podkreśla moc przyjaźni, solidarności i współpracy w drodze do wiary – przyjaciele paralityka są przykładem tego, jak wsparcie drugiego człowieka prowadzi do owoców wiary.
Rozważania nad Ewangelią – 5 grudnia 2024 roku
Drodzy bracia i siostry! Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam nie tylko moc Jezusa, ale także moc wspólnoty; naszych bliskich, którzy są obok nas w chwilach, gdy życia staje się dla nas zbyt ciężkie. Przypominając sobie, jak paralityk zyskał uzdrowienie dzięki nie ustępliwej wierze swoich przyjaciół, zobaczmy w tym apelu do nas, abyśmy stawali się siebie nawzajem wsparciem na drodze do zbawienia. W tym szczególnym okresie Adwentu, niech nasza otwartość na innych i gotowość, aby nieść pomoc spełniają w nas przeznaczenie Boże. Przypominajmy sobie, że każdy z nas jest wezwany, by podnieść drugiego, by modlitwa i wiara nasze wzmacniały, a wtedy na pewno spotkamy się z miłością Boga, który uzdrawia. Amen.