11 grudnia 2024 r.
Święto św. Damazego I, papieża
Kolor szat: biały
Imieniny: Damazy
Dziś obchodzimy święto św. Damazego I, papieża, który wprowadził wiele reform w Kościele oraz miał istotny wpływ na rozwój życia religijnego w Rzymie. Jego pontyfikat przypadł na czas wielkich zmian i potrzeby umacniania jedności wspólnoty chrześcijańskiej. W dzisiejszych czytaniach zaproszeni jesteśmy do refleksji nad tym, jak nasza wiara i wspólnota mogą być źródłem siły w trudnych czasach.
Pierwsze czytanie
Czytanie z Księgi Izajasza (Iz 40, 1-5. 9-11)
„Pocieszcie, pocieszcie mój lud – mówi wasz Bóg. Mówcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że koniec jego służby, że odpuszczone zostało jego przewinienie, że otrzymał z ręki Pana podwójnie za wszystkie swoje grzechy…”.
W tym czytaniu prorok Izajasz wzywa swojego naród do pocieszenia, co stanowi zapowiedź dni pełnych nadziei i odnowienia. Poprzez te słowa widzimy, jak Bóg pragnie, by Jego lud doświadczał pokoju i miłości, nawet po trudnych doświadczeniach. To przypomnienie, że w trudnych momentach zawsze możemy skierować nasze myśli ku Bogu, który ofiarowuje nam pocieszenie i nadzieję.
Psalm
Psalm responsoryjny (Ps 85, 9-10. 11-12. 13-14)
Refren: „Pójdźmy z radością na spotkanie Pana”.
„Wiem, że Pan da pokój swojemu ludowi, a jego święci wygrzebią swe zło…”.
Psalm ten ukazuje zaufanie, jakie w ludzie musi być pokładane w Bożym miłosierdziu. W czasie oczekiwania na Zbawienie, w pełnym przekonaniu możemy wyznawać, że Bóg przyniesie pokój i szczęście, a Jego obecność wśród nas jest tym, co daje prawdziwą radość.
Aklamacja
Aklamacja (Mt 1, 23)
„Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, a nadadzą Mu imię Emmanuel, co znaczy: 'Bóg z nami’”.
Słowa te przypominają nam o tajemnicy Wcielenia i o tym, jak Bóg zstępuje do naszego świata, by nas zbawić. Ta obietnica przynosi pocieszenie i nadzieję w czasach oczekiwania, które są tak istotne w naszym chrześcijańskim życiu.
Ewangelia
Ewangelia według św. Mateusza (Mt 18, 12-14)
„Cóż myślicie? Jeśli ktoś ma sto owiec, a jedna z nich zabłądzi, czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie pójdzie na góry, aby szukać tej, która się zabłąkała? I jeśli ją znajdzie, zaprawdę, powiadam wam, że bardziej się raduje z niej, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu, które się nie zabłąkały. Tak i Ojciec wasz, który jest w niebie, nie chce, aby zginęło jedno z tych małych”.
W tej ewangelijnej perykopie Jezus podkreśla, jak wielką wagę ma każdy człowiek w oczach Boga. Zbawiciel porównuje nas do owiec, które mogą się zagubić, ale w Jego miłości, trosce i determinacji znajduje się nieustanny wysiłek w poszukiwaniu zagubionych. To przesłanie przywołuje nas do refleksji nad tym, w jaki sposób my, jako wspólnota wierzących, podejmujemy wysiłek, aby nieść wsparcie tym, którzy błądzą, i jak ważna jest nasza obecność w życiu innych.
Rozważania nad Ewangelią – 11 grudnia 2024 r.
Droga Wspólnoto, dzisiaj przyglądamy się miłości Boga do każdego z nas, która jest niczym niezniszczalna i ciągła. Ten fragment Ewangelii uczy nas, że niejednokrotnie powinniśmy zrezygnować z wygód i pewności, aby wyjść na poszukiwanie tych, którzy potrzebują naszej pomocy i wsparcia. Każdy z nas jest cenny w oczach Boga, a nasze działania i modlitwy mogą przyczynić się do ich odnalezienia i wprowadzenia na drogę zbawienia. Czy jesteśmy gotowi podejść do naszego bliźniego z miłością, tak jak Bóg podchodzi do nas?