9 grudnia 2024 r. – wspomnienie dowolne, kolor szat: fioletowy, imieniny: Anna, Iwona.
Dziś, w czasie Adwentu, przygotowujemy swoje serca na przyjście Jezusa. To czas refleksji, modlitwy i wewnętrznego oczekiwania na Boże Wcielenie. Wspomnienie dowolne, które obchodzimy dzisiaj, zachęca nas do zatrzymania się na chwilę w codziennym pośpiechu i do spojrzenia w głąb siebie. Niech Słowo Boże przyniesie nam pokój i nadzieję, a także umocni w nas pragnienie świętości.
Pierwsze czytanie
Odczytujemy dzisiaj z Księgi Izajasza (Iz 35, 1-10). Prorok Izajasz maluje przed nami wizję odnowienia i zbawienia, które przyniesie przyjście Mesjasza. Opisuje przemieniający się świat, w którym pustynia rozkwita, a radość i śpiew wypełniają serca ludzkie. To obraz nadziei, który nie tylko dotyczy poetów, ale także każdego z nas, gdyż zapowiada dni, w których Bóg zbliży się do ludzi, uzdrowi ich, a cierpienie zostanie usunięte. Warto w tym czasie zastanowić się, co w naszym życiu wymaga uzdrowienia i jakie pustynie musimy przetransformować w kwitnące oazy.
Psalm
Psalm odpowiedzi to Psalm 146, którego refren brzmi: „Błogosławiony, kto ma w Bogu pomoc”. W tej pieśni psalmista wychwala Bożą opiekę i troskę o wszystkich potrzebujących. Ta modlitwa przypomina nam, że Bóg jest obecny w codzienności, że wspiera słabych, głodnych i więźniów. W kontekście Adwentu wzywa nas do otwarcia naszych serc na potrzebujących w naszym otoczeniu – do działania w miłości i gotowości niesienia pomocy.
Aklamacja
Aklamacja dzisiejsza brzmi: „Oto Pan Bóg przychodzi z mocą, przyjdzie, aby uwolnić nas”. To wezwanie radości i nadziei, które wprowadza nas w treść Ewangelii, ukazując to, że oczekiwanie na Zbawiciela wpisuje się w naszą ludzką historię. W tym momencie mamy odwagę iść w kierunku naszego zbawienia z ufnością.
Ewangelia
Ewangelia według św. Łukasza (Łk 5, 17-26) ukazuje nam niezwykłe wydarzenie, które miało miejsce podczas nauczania Jezusa. Przypatrując się temu, co się dzieje w wiosce, widzimy czwórkę mężczyzn, którzy przynoszą swojego niepełnosprawnego przyjaciela, aby go uzdrowić. Ich determinacja jest niezwykła – wspinają się na dach, by opuścić chorego przed Jezusa. To nie tylko przykład ich wiary, ale także symbol tego, jak bardzo jesteśmy zobowiązani do przynoszenia innych do Chrystusa, a także do tego, jak wielką moc ma wspólnota i przyjaźń. Jezus dostrzega ich wiarę i wybacza grzechy, a następnie uzdrawia. To zaproszenie do tego, by każdy z nas otworzył się na łaskę Bożą i z ufnością przychodził do Niego z naszymi zranieniami i potrzebami.
Rozważania nad Ewangelią – 9 grudnia 2024 r.
Drodzy bracia i siostry, dzisiaj dniem, który przynosi nam niezliczone inspiracje do refleksji nad naszą wiarą, wspólnotą i miłością, jaką powinniśmy się dzielić. Historia niesienia chorego do Jezusa przez jego przyjaciół pokazuje nam, jak niezwykle ważne jest, byśmy potrafili otaczać się prawdziwymi przyjaciółmi, którzy prowadzą nas ku Bogu. Zadawajmy sobie pytanie – czy ja jestem taką osobą dla innych? Czy potrafię w trudnych chwilach docierać do Pana Boga wraz z braćmi i siostrami, czy może zamykam się w sobie?
Nie zapominajmy także, że najpierw Jezus uzdrowił serce człowieka, odpuszczając mu grzechy, a dopiero później przywrócił mu zdrowie fizyczne. To kluczowy element naszej wiary – najpierw wewnętrzne uzdrowienie, które prowadzi do pełni życia w Chrystusie. Obyśmy otworzyli nasze serca na tę łaskę, aby w tym Adwencie odnowić naszą relację z Panem. Amen.