28 marzec, Wielki Czwartek
Wielki Tydzień
Kolor szat: biały, Rok B, II
Imieniny: Anieli, Jana, Sykstusa
Pierwsze czytanie (Iz 61, 1-3a. 6a. 8b-9)
Pan mnie namaścił
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim, bym opatrywał rany serc złamanych, żebym zapowiadał wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; abym obwieszczał rok łaski Pańskiej i dzień pomsty naszego Boga; abym pocieszał wszystkich zasmuconych, bym rozweselił płaczących na Syjonie, abym im wieniec dał zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty smutku, pieśń chwały zamiast przygnębienia na duchu.
Wy zaś będziecie nazywani kapłanami Pana, zwać was będą sługami Boga naszego.
Tak mówi Pan: «Dam im uczciwą zapłatę i zawrę z nimi wieczyste przymierze. Plemię ich będzie znane wśród narodów i między ludami – ich potomstwo. Wszyscy, co ich zobaczą, uznają, że oni są błogosławionym szczepem Pana».
Psalm (Ps 89 (88), 21-22. 25 i 27 (R.: por. 2a))
Na wieki będę sławił łaski Pana
«Znalazłem Dawida, mojego sługę, *
namaściłem go moim świętym olejem,
by ręka moja zawsze przy nim była *
i umacniało go moje ramię».
Na wieki będę sławił łaski Pana
«Z nim moja wierność i łaska, *
w moim imieniu jego moc wywyższona.
On będzie wołał do Mnie: †
„Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”».
Na wieki będę sławił łaski Pana
Drugie czytanie (Ap 1, 4b. 5-8)
Chrystus uczynił nas kapłanami dla Boga
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Łaska wam i pokój od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego, Pierworodnego wśród umarłych i Władcy królów ziemi.
Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.
Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili. I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi. Tak: Amen.
Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, wszechmogący.
Aklamacja (Iz 61, 1)
Chwała Tobie, Królu wieków
Duch Pański nade mną,
posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim.
Chwała Tobie, Królu wieków
Ewangelia (Łk 4, 16-21)
Chrystus namaszczony przez Ducha Świętego
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście».
Rozważania nad Ewangelią – Wielki Czwartek
W Wielki Czwartek, 28 marca 2024 roku, rozważamy niezwykłą misję Chrystusa, pomazanego przez Ducha Świętego. Jego zadaniem jest nie tylko głoszenie Dobrej Nowiny ubogim, ale również leczenie serc i dbałość o dobro każdej osoby. W sercu tej posługi leży bezgraniczna miłość, życie zorientowane na Chrystusa, które naturalnie prowadzi do skupienia na potrzebach bliźnich. „Posłał mnie, bym ubogim niósł dobrą nowinę” – te słowa są drogowskazem dla każdego, kto w Chrystusie szuka inspiracji do służby innym. Dla mnie, jako kapłana, zawsze były one kompasem wskazującym drogę do serc ludzi, gdzie mogłem nieść pokój i nadzieję.
W obrzędach Wielkiego Czwartku odkrywamy głębię służebnej miłości, którą Chrystus objawił nam, umywając nogi swoim uczniom. To nie tylko gest pokory, ale także manifest miłości „do końca” – miłości, która nie zna granic i która gotowa jest pójść nawet na krzyż. W Eucharystii, sercu naszej wiary, ta miłość staje się najbardziej namacalna. Jezus, jako Najwyższy Kapłan, nie tylko symbolicznie obmywa nasze stopy, ale ofiaruje siebie za nas wszystkich, dając nam najwyższy dowód miłości.
W tym dniu uświadamiamy sobie, że Eucharystia to nie tylko pamiątka Ostatniej Wieczerzy, ale żywe spotkanie z Chrystusem, który wciąż jest wśród nas, dzieli nasze życie, nasz ból, nasze cierpienie. Eucharystia jest fundamentem naszej tożsamości chrześcijańskiej, inspiracją do życia, które jest ciągłą ofiarą – życiem, które staje się żywą Eucharystią.
Na tej drodze, w duchu Wielkiego Czwartku, nasze życie ma być eucharystyczną ofiarą – miłością służebną, która nieustannie szuka sposobów, by niestrudzenie służyć i miłować bliźnich, tak jak Chrystus nas umiłował.