17 lutego 2025 roku, poniedziałek. Jest to dzień zwykły. Kolor szat: zielony. Dziś przypadają imieniny: Zbigniewa, Fiacry, oraz Waleriana.
Dzisiejsze czytania w liturgii zachęcają nas do refleksji nad naszym życiem i relacją z Bogiem. Każde z nich w unikalny sposób prowadzi nas do głębszego zrozumienia Bożego działania w naszym życiu oraz wezwania do nawrócenia i przemiany serc. Wspólnie z Kościołem starajmy się otworzyć nasze serca na moc Słowa Bożego, które ma moc uzdrawiać i odnawiać.
Pierwsze czytanie
Pierwsze czytanie pochodzi z Księgi Rodzaju (Rdz 4, 1-15). W tej pasjonującej opowieści śledzimy historię Kaina i Abla, dwóch synów Adama i Ewy. Kain, rolnik, i Abel, pasterz, składają Bogu ofiarę. Bóg przyjmuje ofiarę Abla, ale ofiary Kaina nie zasługują na Jego wzgląd. Zazdrość i złość Kaina prowadzą go do tragicznego czynu – zabójstwa swojego brata. Ta historia ukazuje, jak łatwo można ulec negatywnym emocjom, a także przestrzega przed skutkami grzechów. Bóg, interweniując, daje Kainowi szansę na nawrócenie, nazywając go „wędrowcem”, co przypomina nam, że każdy człowiek, bez względu na swoje winy, ma możliwość wrócenia do Boga.
Psalm
Psalm 50 (Ps 50, 1-2. 3-4. 10-11. 16bc-17) jest wezwaniem do refleksji nad prawdziwą formą kultu. W jego wersetach jesteśmy zaproszeni do zrozumienia, że Bóg pragnie nie tyle rytualnych ofiar, ile czystych serc i szczerych intencji. „Zgładź moją winę, a ja będę zbawiony” – czyli Boża miłość pragnie nas prowadzić ku nawróceniu. Psalmista wyraża głęboką wdzięczność za Boże miłosierdzie, które wciąż jest dostępne dla wszystkich, którzy szczerze się nawracają.
Aklamacja
Aklamacja na dzisiaj brzmi: „Alleluja, Alleluja! On, Pan, który nas zbawia, jest zawsze gotów nam przebaczyć i dać nowe życie”. Ta proklamacja wzmacnia nasze przekonanie, że w każdej chwili możemy powrócić do Boga. On czeka na nas z otwartymi ramionami, by przyjąć nas z miłością.
Ewangelia
Ewangelia według św. Marka (Mk 8, 11-13) przedstawia nam sytuację, kiedy faryzeusze przychodzą do Jezusa, żądając znaku z nieba, aby Go wystawić na próbę. Jezus, widząc ich postawę, żąda jedynie jednego – wiary. Mówi o znaku Jonasza, wskazując na to, że prawdziwy znak, który przyniesie zbawienie, to Jego obecność i misja, a nie spektakularne cuda, których oni pragną. Jezus odchodzi od nich, zwracając się ku swoim uczniom. Ta perykopa ukazuje, jak można być blisko Pana, nie dostrzegając tego, co On ma nam do zaoferowania. Każdy z nas, podobnie jak faryzeusze, powinien dążyć do tego, by przyjąć Jezusa w wierze, a nie w sceptycyzmie.
Rozważania nad Ewangelią – 17 lutego 2025 roku
Drodzy bracia i siostry, dzisiejsze Słowo Boże zachęca nas do refleksji nad naszą wiarą i postawą wobec Boga. Faryzeusze, mimo że byli blisko Jezusa, nie dostrzegli prawdziwego Cudu, jakim była Jego obecność. Dzieje się tak, gdy nasza wiara jest zbyt skostniała i oparta na oczekiwaniach, a nie na relacji. Bóg nie przestaje nas wzywać do nawrócenia. Każdy z nas ma szansę, tak jak Kain, wrócić do Niego, ale to nasze serca muszą być otwarte. Prośmy dziś Pana, aby pomógł nam dostrzegać Jego znaki w codziennym życiu i wzmacniał naszą wiarę w trudnych chwilach. Nie czekajmy na spektakularne wydarzenia, lecz zauważajmy Jego miłość w małych rzeczach. Amen.