23 listopada 2024 roku to dzień, w którym obchodzimy wspomnienie św. Klemensa I, papieża i męczennika. Kolor szat liturgicznych tego dnia to biały, symbolizujący czystość i radość. W kalendarzu liturgicznym tego dnia swoje imieniny obchodzą Klemens, Klemencja oraz Klemencjusz.
Dziś nasze serca zwracają się ku modlitwie i refleksji, a Słowo Boże prowadzi nas ku zrozumieniu i odkrywaniu naszej wiary w kontekście przyszłego Królestwa Bożego. Wspomnienie św. Klemensa I przywołuje przykłady liderów Kościoła, którzy w trudnych czasach nieustannie kierowali społecznością ku Bogu.
Pierwsze czytanie
W pierwszym czytaniu z listu św. Pawła do Koryntian (1 Kor 1, 10-13. 17) słyszymy, jak Apostoł wzywa całą wspólnotę do jedności. Podkreśla, że chrześcijanie nie powinni dzielić się na obozy, ale żyć w jedności, złączonymi w miłości Chrystusa. Św. Paweł podkreśla, że nie chodzi mu o to, aby każdy powoływał się na swojego nauczyciela, ale o to, aby wszyscy jednoczyli się wokół jednej prawdy, która jest w Jezusie. To przesłanie, bardziej aktualne niż kiedykolwiek, przypomina nam, że jako Kościół jesteśmy wezwani do wzajemnego wspierania się oraz do jedności w różnorodności, tak jak różne członki ciała współdziałają ze sobą w harmonii.
Psalm
W psalmie responsoryjnym (Ps 34) słyszymy wezwanie do chwały i uwielbienia Boga, który jest blisko tych, którzy Go wzywają. Refren psalmu podkreśla, że Pan jest blisko skruszonych serc, a jego obietnica pokrzepienia przychodzi w chwilach bólu i cierpienia. Modlitwa psalmisty staje się dla nas przypomnieniem, że w trudnych momentach możemy zaufać Bożej obecności; On zawsze jest z nami, gotowy nas wspierać.
Aklamacja
Aklamacja przed Ewangelią, wołająca o otwarte serca, podkreśla najważniejsze przesłanie Ewangelii, które wzywa nas do przyjęcia prawdy o Chrystusie. Aklamacja jest zawsze momentem, w którym możemy wyrazić naszą gotowość do słuchania Słowa Bożego, otwierając nasze umysły i serca na Jego przesłanie.
Ewangelia
Ewangelia według Mateusza (Mt 25, 14-30) opowiada o przypowieści o talentach. Pan, który udaje się w podróż, powierza swoim sługom różne ilości talentów, a ich odpowiedzi na to wezwanie ukazują, jaką mieli postawę do zarządzania tym, co otrzymali. Ta przypowieść jest przede wszystkim nauką o odpowiedzialności i o tym, jak możemy być dobrymi zarządcami łask Bożych. Każdy z nas otrzymuje od Boga talenty — zarówno te duchowe, jak i materialne — i jesteśmy wezwani do ich pomnażania poprzez świadome działania. Nie tyle chodzi o porównywanie się z innymi, ile o odpowiedzialność za to, co otrzymaliśmy, aby w ten sposób pomóc w budowaniu Królestwa Bożego.
Rozważania nad Ewangelią – 23 listopada 2024
Bracia i siostry, dzisiejsza Ewangelia skłania nas do refleksji nad tym, jak postrzegamy talenty, które otrzymaliśmy od Boga. Czasem łatwo jest przyjąć postawę lęku i obawy przed odpowiedzialnością, co pokazuje sługa, który zakopał swój talent. Boimy się ryzykować, obawiając się błędów. Jednak Boże wezwanie do działania jest wyrazem zaufania, jakie nam powierza. Każdy z nas jest stworzony w Jego obrazie i ma w sobie zwłaszcza potencjał, aby wnosić dobra w życie innych. Tak więc, niechaj nasze serca będą otwarte na Jego słowo, a nasze ręce gotowe do działania. Starajmy się pomnażać talenty, aby przysporzyć chwały Bogu i przynieść pożytek innym.