Sobota, 3 grudnia 2023
Pierwsza Niedziela Adwentu
Rok B, II
♦ Kolor szat: fioletowy
Pierwsze czytanie (Iz 63, 16b-17. 19b; 64, 2b-7)
Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Ty, Panie, jesteś naszym ojcem, odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Czemu, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasze stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił – przed Tobą zatrzęsłyby się góry.
Zstąpiłeś: przed Tobą zatrzęsły się góry. ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Obyś wychodził naprzeciw tym, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach.
Oto Ty zawrzałeś gniewem, bo grzeszyliśmy przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher.
Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. a jednak, Panie, Ty jesteś naszym ojcem. My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich.
Psalm (Ps 80 (79), 2ac i 3b. 15-16. 18-19 (R.: por. 4))
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Usłysz, Pasterzu Izraela, *
Ty, który zasiadasz nad cherubami!
Wzbudź swą potęgę *
i przyjdź nam z pomocą.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Powróć, Boże zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy, †
nad synem człowieczym, *
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Drugie czytanie (1 Kor 1, 3-9)
Oczekujemy objawienia się Jezusa Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Łaska wam i pokój od Boga ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu Dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was. Nie doznajecie tedy braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Wierny jest Bóg, który powołał was do współuczestnictwa z Synem swoim, Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
Aklamacja (Ps 85 (84), 8)
Alleluja, alleluja, alleluja
Okaż nam, Panie, łaskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 13, 33-37)
Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. zostawił swój dom, powierzył swym sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!»
Rozważania nad Ewangelią
Rozważając słowa Jezusa „Uważajcie i czuwajcie” na początku Adwentu, stajemy przed wyzwaniem głębszego wejścia w stan czujności i uważności w naszym życiu duchowym. Adwent to czas oczekiwania, przygotowania, ale także czas osobistej refleksji i duchowego przebudzenia.
Zastanówmy się nad tym, co w naszym życiu wymaga większej uwagi. Czy to nasze osobiste relacje, nasza wiara, czy codzienne obowiązki? Możemy zaprosić Jezusa do naszego serca, prosząc Go o pomoc w zrozumieniu, co jest naprawdę ważne i co powinno być priorytetem w naszym życiu.
W kontekście „domu”, o którym mówi Jezus, warto zastanowić się nad tym, jak dbamy o nasze otoczenie – nie tylko fizyczne, ale także duchowe i emocjonalne. Czy nasz „dom życia” jest miejscem, gdzie miłość, pokój i harmonia mają swoje miejsce? Czy czujemy się odpowiedzialni za to, co nam zostało powierzone?
Zadanie, które Jezus nam wyznacza, to nie tylko codzienne obowiązki, ale także zadanie bycia świadkiem Jego obecności w świecie. Każdy z nas ma unikalną rolę do odegrania w „domu Pana”. Zastanówmy się, jakie jest nasze osobiste powołanie i jak możemy je realizować w naszym życiu.
Ponadto, przypomnienie o niespodziewanym powrocie Jezusa uczy nas, abyśmy żyli w stanie gotowości, nie tyle obawiając się Jego przyjścia, ile raczej ciesząc się na spotkanie z Nim. To spotkanie może być chwilą radości i bliskości, jeśli tylko przygotujemy nasze serca i umysły.
W modlitwie prośmy o wrażliwość na obecność Ducha Świętego w naszym życiu, który może nas prowadzić i pomagać w naszym duchowym wzroście. Niech te słowa „Uważajcie i czuwajcie” będą przypomnieniem o potrzebie bycia uważnym na znaki Bożej obecności w naszym życiu i świecie. Niech Adwent będzie czasem głębokiej tęsknoty za bliższą relacją z Bogiem i gotowości do przyjęcia Jego miłości i łaski.