Wprowadzenie

Ojciec Święty Jan Paweł II wezwał chrześcijan, by z racji Wielkiego Jubileuszu Odkupienia powrócili „z odnowionym zapałem do Biblii” (list apostolski Tertio millennio adv entente, n. 40). Okazuje się bowiem, że w Kościele ciągle widoczny jest jeszcze brak zażyłości z Biblią, brak jej rozumienia i przenikania całego chrześcijańskiego życia jej treściami. Zapomina się, że lektura tekstu świętego powinna wpływać na jakość wiary, modlitwy i świadectwa życia. Z tej racji istnieje nadal duże zapotrzebowanie na odnowę biblijną w Kościele.

Dotyczy to również Kościoła w Polsce. Podczas ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny, w Pelplinie (06.06.1999 r.), Jan Paweł II zauważył, że na polskich ziemiach „długa jest tradycja słuchania Słowa Bożego i świadectwa dawanego Słowu, które w Chrystusie stało się Ciałem”. Otrzymane dziedzictwo słuchania i wypełniania nauki Chrystusa wymaga jednak by je zachować i przekazać następnym pokoleniom. Dlatego Ojciec Święty wprost oświadczył: „W trzecim tysiącleciu nie może zostać przerwana ta wielowiekowa tradycja”. Co więcej, w obliczu nowych wyzwań współczesności postuluje on, „abyśmy wciąż odnawiali w sobie świadomość czym jest Słowo Boże, jakie jest jego znaczenie w życiu chrześcijanina, w życiu Kościoła i całej ludzkości”.

Tak postawione zadanie nakłada na Kościół obowiązek wspomagania wiernych w pogłębianiu znajomości Biblii i korzystaniu z jej zbawczego orędzia. Wyjątkowo skuteczna i owocna jest pomoc ofiarowana chrześcijańskiej rodzinie. Ona bowiem jest podstawową i życiodajną komórką Kościoła, która zapewnia głęboką i trwałą formację religijną przyszłych pokoleń. Warto więc wprowadzać rodziny w zwyczaj modlitewnej lektury Pisma Świętego. Początkiem pracy w tym kierunku może być intronizacja Biblii w rodzinach. Do tego aktu najlepiej jest przygotować rodziny poprzez rekolekcje biblijne w parafii. Ich owocem winno być włączenie się poszczególnych rodzin do modlitewnej lektury Pisma Świętego.

Niniejsza publikacja powstała w tym celu, by pomóc chrześcijańskim rodzinom w przeprowadzeniu intronizacji Pisma Świętego i w dalszej, regularnej jego lekturze. Rozdział pierwszy zawiera racje, które winny skłaniać do praktyki czytania Pisma Świętego w rodzinie. Uświadomienie ich sobie potrzebne jest zwłaszcza z uwagi na różne opory i trudności w tym względzie, a równocześnie nowe wyzwania, jakie stają dziś przed chrześcijańską rodziną. Ponieważ intronizacja Biblii jest pewnego rodzaju liturgiczną celebracją, wymaga przewodnictwa i zachowania porządku. Aby ten cel osiągnąć i ułatwić ojcu lub matce rodziny przeprowadzenie intronizacji, w rozdziale drugim podaje się ryt jej celebracji. Dalsza, systematyczna lektura Pisma Świętego musi odbywać się według jakiejś metody. Z wielu możliwych w rozdziale trzecim proponuje się model czytania Pisma Świętego w formie wspólnotowej medytacji biblijnej (tzw. lectio divina). Znając metodą, nie pozostaje nic innego jak tylko owocnie czytać i modlić się tekstami świątyni. Na początek, w rytmie jednego tygodnia, najlepiej będzie sięgnąć po niedzielne teksty Ewangelii. Ich krótką prezentacją od strony zawartego w nich orędzia, oraz niektóre możliwości jego rodzinnej aktualizacji podaje ostatni rozdział książki.

Wybór Ewangelii do rodzinnej lectio divina podyktowany jest tym, że ta inicjatywa wyrasta z ducha Wielkiego Jubileuszu. To na jego rozpoczęcie, Papież przechodząc przez drzwi święte, ukazał Kościołowi Świętą Ewangelią. Znak ten należy odczytać jako zaproszenie do jej systematycznej lektury. Bezpośrednio prosił nas o to Jan Paweł II w homilii wygłoszonej w Pelplinie: „Wchodźcie w nowe tysiąclecie z księgą Ewangelii! Niech nie zabraknie jej w żadnym polskim domu! Czytajcie i medytujcie! Pozwólcie, by Chrystus mówił!” Oby jak najwięcej polskich rodzin, posłusznych wezwaniu Ojca Świętego, otworzyło swoje domy na Świętą Ewangelią i odkrywało w niej Chrystusa jako jedynego Zbawiciela świata. Wtedy będzie mogło spełnić się na nich błogosławieństwo Jezusa: „Błogosławieni ci, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je” (Łk 11,28).